Kuyunun kurbağası…

Sene 90 lar diyerek başlayacağım. Kredili sistem. Güzel tarafı kendinizi yetiştirme imkanınız var. Düşünsenize 2,5 yılda liseden TÜRKÇE – MATEMATİK VE FEN bölümlerinin üçünden birden mezun olabiliyordunuz.

Şimdi lisans eğitiminde alamadığınız  eğitimi siz lisede alabiliyordunuz.

O gün felsefeye atıp tutanların, sizi felsefeyi sevdiğiniz için eleştirenlerin,  bu gün duvarlarında, hikayelerinde, durumlarında vs… sosyal medyanın dehlizlerin de anafikiri slogan  gibi paylaşmalarını gördüğünüz de eskiye özlem duyuyorsunuz.

Velhasıl sükûnetimizi bozan “Öküzün dünyası sürdüğü tarlayla sınırlıdır….”!
Bu tabi rahmetli (tini şad mekanı uçmağ olsun) dedemin ifadesi.

Lise hocamın anlatımı ise kuyunun kurbağası…

Efendim hikaye şöyle;

Bir zamanlar, hayatını bir kuyunun içinde geçiren bir kurbağa varmış. O her defasında yukarı kuyunun ağzına doğru bakıp göğü gördüğünde, Gökyüzü ne kadar da küçük  diye düşünür, güneşin gün içerisinde sadece 10 dakika kadar gözüktüğüne inanır, ayı tekrar gördüğünden bir önceki gördüğü zaman hatırlayamazmış.

Günlerden bir gün, bir su kaplumbağası oradan geçerken kuyunun dibinde kurbağayı görmüş. Kurbağada kaplumbağayı görmüş ve kuyuya methiyeler düzerek davet etmiş. Kaplumbağa da davete icabet etmiş ama kuyu dar, su az, güneş yok vs… ortam hiç hoş değil.

Kaplumbağa, kurbağaya kuyunun dışında ki hayatı ne kadar anlatmaya çalışsa da sadece kendi koşullarına koşullanmış, dünyadan bir haber kurbağaya bunları anlatmak mümkün değil.

Hani hep derler ya;

Hülasa “Çevre sınırlamalarından dolayı,  sadece kendi mevsim koşullarını bilen, aldıkları öğretimden dolayı engellenen,  sınırlı bakış açılarına sahip, ufukları dar, önyargıları har, düşünceleri esir, ilkeleri fakir insanların, tespit le temennilerini ayırt edemeden, kanaatlerini husumetlerine esir ederek yaptıkları fikir beyanlarını tebessümle takip ediyorum.

Hülasa;  İnsanın içinde bulunduğu ortam da onların düşünce ve anlayışlarını sınırlar ve bu sınırlama genellikle kapalı fikirlilik ve bilgisizlik ile sonuçlanır.